Het verblijf op Kreta

We zijn op Kreta gastvrij ontvangen. Er is een meisje genaamd Ariadne, ze is erg knap. Zij heeft aangeboden om te helpen, maar ik kan het vast wel alleen. Dat zei ik in ieder geval tegen haar. Toch wou ze me helpen en gaf me een draad. Ze zei dat ik die moest uitrollen, zodat ik de weg terug kan vinden. Ik ga het maar gebruiken, maar alleen omdat de kinderen helemaal hysterisch werden toen ik zei dat ik het niet ging doen.
Ik werd opgehaald door Minos, de koning hier. Ik en de andere kinderen werden het doolhof ingeleid. Ik zag Ariadne, ze zwaaide en ze wees me op het draad. We hadden het doolhof bereikt. Ik zei tegen de kinderen dat ze me op de voet moeten volgen en dat ze het moeten zeggen als ze denken de Minotaurus te zien. We waren nog niet lang in het doolhof als ik een bibberend stemmetje hoor''Daar is de Minotaurus.' Ik draaide me om en zag een reusachtig mens met het bovenlijf van een stier. Als ik er nu aan terugdenk voel ik me heel dom, ik ben als een klein kindje... Eh een grote man natuurlijk, weggerend. Ik heb de kinderen toen alleen achtergelaten. Daarna heb ik ze niet meer gezien... Maar de Minotaurus wou ook mij opeten, en rende mij achterna. Hij kon veel sneller rennen dan ik en haalde me al gauw in. Ik moest wel met hem vechten, ik had geen andere keus. Hij beet in mijn richting en ik ontweek hem, maar knalde met mijn kop tegen de muur. Ik kon geen kant meer op, ik schopte en sloeg het monster, maar hij leek er niks van te voelen. Net op het moment dat ik zeker wist dat ik verloren was, viel er iets uit de hemel. Ik was verbaasd, vooral omdat ik langzaam begon te zien wie het was. Het was Ariadne, maar toch weer niet. Haar hoofd was hetzelfde, maar haar lijf... Het was afzichtelijk, groene schubben op haar arme en benen, haar buik had gele stippen en ze had grote scherpe klauwen. Ze zei 'Ik zal je redden, maar alleen als je met me wil trouwen.' Uit paniek heb ik ja gezegd, wat ben ik toch een enorme domme oelewapper. Ze doodde de Minotaurus met gemak. en bracht me het doolhof uit, regelrecht naar het schip waar de matrozen stonden te wachten. Nu moest ik haar zien te lozen, want wie wil nou trouwen met een alien. Ze keek achter de boom en ik beval de matrozen de vertrekken. Ze deden dat, maar voordat we de haven uit waren was ze al bij ons, Ze liep gewoon over het water heen.